5 mei is niet alleen bevrijdingsdag, maar ook de lineage day van de sangha: de dag waarop we in dankbaarheid stil staan bij alle (zen)leraren die ons in een lange lijn zijn voorgegaan, vanaf Skakyamuni Boeddha, via Linji Yixuan (Rinzai Gigen) tot aan de stichter van dit centrum, Prabhasa Dharma zenji. Daarom benoemt Jiun roshi nieuwe leraren in onze traditie bijna altijd op die datum. Dit jaar waren dat Ciska Matthes en Stef Lauwers, die tot zenleraar zijn benoemd.
Ciska en Stef zijn al jaren goede bekenden van de Noorder Poort. Ze komen er heel vaak als deelnemers aan sesshins, en sinds een jaar of tien begeleiden ze zelf ook programma’s, tot nu toe onder de vlag van hun eigen sangha Het oog van de orkaan. Hun retraites vormen een mooie aanvulling op de zenprogramma’s – lees bijvoorbeeld dit verslag. Daarom is het fijn dat deze retraites nu, onder de programmanaam Zen & yoga, in de Noorder Poort agenda zijn opgenomen.
Vorig jaar publiceerde Ciska bij Asoka een boek over haar herinneringen aan Harada Tangen roshi, de Japanse zenmeester in wiens klooster ze zes jaar verbleef. In het vorige nummer van ZenLeven bespraken we dit boek.
Ciska kreeg van Jiun roshi de leraarsnaam Hosen, met de betekenis Dharma River. En stef werd Hosan, Dharma Mountain. Hieronder enkele beelden van deze feestelijke dag. De bestuursleden van de Stichting Vrienden van de Noorder Poort zorgden bij de ontvangst voor koffie, thee en wat lekkers en maakten een heerlijke lunch.
De laatste voorbereidingen van Jiun roshi en ceremoniemeester Daishin
Recitatie bij het begin van de ceremonie
Ceremoniemeester Daishin, Jotika Hermsen, de twee getuigemeesters Suigen roshi en Tenjo roshi, en Kyogen, die de Makugyo slaat
Op zondag 22 september 2024 organiseert de Vriendenstichting (SVNP) opnieuw een vriendendag. De laatste is al weer enkele jaren geleden, dus we vinden het hoog tijd om weer een mooie dag te verzorgen, dit keer rond het thema ‘Oogsten’. Een rijk thema, dat past bij het seizoen, waarin voor ieders smaak wel iets te vinden zal zijn. Het menu voor de dag is nog in de maak en houden jullie dus te goed. Maar we beloven je dat het smaakvol en inspirerend gaat worden! Noteer de datum dus vast in je agenda! En laat het ons alvast weten als je van de partij wilt zijn. Je kunt ons mailen via vriendendag@zenleven.nl. Zodra we het programma hebben – tweede helft juni – sturen we je dat dan rechtstreeks toe.
Voor wie is de dag?
Iedereen die de Noorder Poort een warm hart toe draagt is welkom op deze dag. Of je nu officieel Vriend bent, af en toe deelneemt aan programma’s van de Noorder Poort of het centrum kent via je leraar of meditatie-begeleider -we nodigen je van harte uit je op 22 september te laten verrassen en verwennen met ‘voeding voor lichaam en geest.’
Ter inspiratie….
De dichtregels die je door deze uitnodiging heen gestrooid vindt zijn zaadjes ter inspiratie. We hopen dat ze aanslaan, en dat je op 22 september aansluit!
Each year as autumn comes, the moon will shine as before,
And the world will watch it, will face it, till eternity.
Sermons at Mt. Ryozen, lectures in the Vale of Sokei,
Were teachings so precious, the audience needed the moon.
My meditation under the moon lasts till the ripest night.
The stream has hushed its cry, dew lies thick everywhere.
Who, among the moon-viewers tonight, will have the prize?
Walter Diederichs, “Begegnung im Kreis”, foto Joergens.mi/Wikipedia (onder licentie)
Vacature vertrouwenspersoon
Wegens vertrek van één van de drie interne vertrouwenspersonen binnen onze sangha is er plaats voor iemand om het team aan te vullen.
Citaat uit de Gedragscode van het International Zen Institute:
Iedere plek waar zenbeoefening en -studie wordt aangeboden, moet een veilige plek zijn. Overal waar mensen met elkaar samen zijn en interacteren, kunnen spanningen, een gevoel van onveiligheid en conflicten ontstaan. Deze kunnen voortkomen uit verschillen van inzicht of uit irritaties. Binnen de context van een spirituele organisatie kunnen daarnaast ook zaken die te maken hebben met macht, geld en seksualiteit een grote negatieve rol gaan spelen, zoals in de afgelopen jaren binnen diverse religieuze tradities is gebleken.
Interne vertrouwenspersonen
Bij een probleem is er altijd de mogelijkheid om contact op te nemen met één van de interne vertrouwenspersonen, bijvoorbeeld:
wanneer het niet gelukt is of niet mogelijk lijkt om een zorg, klacht of probleem samen op te lossen
wanneer je een machtsverschil ervaart met de persoon met wie je een probleem hebt
wanneer je twijfels hebt over iets dat je ziet gebeuren
wanneer je je zorgen maakt over iemand
wanneer je iets kwijt wilt zonder per se iets op te willen lossen
Samen met de vertrouwenspersoon kan worden nagedacht en besproken hoe je verder wilt gaan, waarbij onder meer verschillende vormen van conflictoplossing mogelijk zijn.
De interne vertrouwenspersonen hebben een korte opleiding gevolgd om deze rol op zich te nemen. Hun handelen als vertrouwenspersoon is aan regels gebonden. Eén van die regels betreft strikte vertrouwelijkheid, wat inhoudt dat elke stap slechts genomen wordt als degene die het probleem ervaart ermee instemt en er vooraf van op de hoogte is. (einde citaat)
In onze sangha zijn Marjolein Verboom, Liz Cornelissen en Dick van der Vaart onze drie vertrouwenspersonen; zij werken op basis van een vrijwilligerscontract. Marjolein Verboom wil in juni stoppen, in verband met drukte in haar reguliere baan.
We zoeken als opvolger van Marjolein opnieuw een vrouw. Voel jij ervoor om als Intern Vertrouwenspersoon het team aan te vullen en je voor onze sangha in te zetten? Of ken je iemand die geschikt is? Voor meer informatie kun je contact opnemen met een van de drie fungerende vertrouwenspersonen. Hier vind je hun e-mail adres en telefoonnummer. Als je besluit je aan te melden kun je dat per mail doen bij Dominique Hamerlijnck (Bestuurslid Noorder Poort) of Pieter Verduin (Voorzitter IZIN).
Ooit was er een boeddhistische omroep in Nederland, de BOS (Boeddhistische Omroep Stichting). Eigenlijk heel bijzonder, want voor zover ik weet heeft geen enkel ander Europees land een boeddhistische omroep gehad. Dat heeft met onze geschiedenis van de verzuiling te maken, waarin alle religieuze groeperingen hun eigen scholen, verenigingen en ook omroepen hadden.
Maar eind 2015 kwam daar een eind aan. Toen moest de BOS stoppen als onafhankelijke omroep omdat het toenmalige kabinet de financiering introk. Binnen het nieuwe plan van de publieke omroep was er wel een budget voor levensbeschouwelijke uitzendingen. En zo werd er (in samenspraak met de Boeddhistische Unie Nederland) voor gekozen om de boeddhistische programmering onder te brengen bij de KRO-NCRV: de Boeddhistische Blik.
Wat heeft Bodhi hiermee te maken? Wel, zonder de BOS had Bodhi nooit bestaan. Bodhi maakte namelijk oorspronkelijk deel uit van de BOS. Het is in 2008 door de BOS opgericht als een platform voor jongeren.
Nadat de BOS ophield te bestaan, is Bodhi wel doorgegaan, wat mogelijk was dankzij de steun van de “Stichting vrienden van de BOS”. Bodhi maakt nu niet meer content alleen bestemd voor jongeren, maar voor iedereen die in het boeddhisme geïnteresseerd is.
Veel mensen denken dat Bodhi de nieuwe naam is voor de Boeddhistische Omroep, maar dat is niet zo. Bodhi is een zogenaamd ‘web-only platform’ en maakt geen televisie-of radioprogramma’s.
Dus we hebben in Nederland verschillende kanalen die boeddhistische programma’s maken en artikelen schrijven. We hebben ‘De Boeddhistische blik’, die tv-programma’s uitzendt onder de vlag van KRO/NCRV, en we hebben Bodhi, dat op internet artikelen en video’s publiceert over het boeddhisme.
Bodhi is wel nauw blijven samenwerken met De Boeddhistische Blik. Op de site van Bodhi worden bijvoorbeeld altijd hun tv-uitzendingen aangekondigd.
En sinds anderhalf jaar is Bodhi een nieuw samenwerkingsverband gestart met 30NOW en Boeddha Boeken (uitgeverij Maitreya), onder de naam Boeddhistisch Geluid.
Niet alle boeddhisten zijn bekend met Bodhi. En dat is jammer, want op bodhitv.nl kun je heel veel interessante artikelen vinden over een brede waaier aan onderwerpen: stukken over meditatie, onderricht van bekende en minder bekende leraren, stukken over bepaalde thema’s zoals onlangs Boeddhisme en geld, leven met sterven en relaties. Daarnaast zijn er ook mooie artikelen over actuele onderwerpen.
Omdat ik dit stukje ging schrijven heb ik de site van Bodhi wat uitgebreider bekeken en veel artikelen gelezen. En ik moet zeggen: met plezier. Ik was verrast door de gevarieerde inhoud van de artikelen. Zo las ik bijvoorbeeld dit artikel waarin Bodhi aan PVV-stemmers en -mijders onder haar lezers vroeg waarover ze zich zorgen maakten en wat ze verwachtten van een kabinet met de PVV. Ik had nooit gedacht dat er boeddhisten zouden zijn die PVV zouden stemmen. Maar die zijn er. En het is verhelderend om te lezen wat hun afwegingen waren en zijn.
Ook de oorlog tussen Hamas en Israël wordt op Bodhi niet geschuwd. Nu kun je denken: daar kun je toch ook over lezen in de krant? Dat is zo. Maar de meerwaarde van Bodhi zit erin dat alles vanuit een boeddhistische invalshoek wordt bekeken. En dat geeft absoluut weer een andere kijk op de dingen.
Over het algemeen vind ik dat Bodhi een mooie balans vindt in het aansnijden van actuele onderwerpen en het informeren over specifiek boeddhistische onderwerpen, zoals het doen van retraites, de verhouding boeddhistische leraar en leerling, enz. Wat mij betreft dus zeker een aanrader om eens op hun site rond te kijken.
Je kunt je gratis abonneren op Bodhi, zodat je wekelijks een melding krijgt van de nieuwe artikelen.
En als je het platform waardeert, kun je ook besluiten donateur te worden, voor €19,50 per jaar. Bodhi krijgt geen subsidie – ze zijn volledig afhankelijk van donaties.
Voor haar afstuderen aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht maakt regisseuse Inez Eltink een documentaire met als werktitel Je bent al hier, waarin ze acht jongvolwassenen volgt terwijl ze een weekend in stilte zijn. De opnamen waren van 26 tot 28 januari op de Noorder Poort, tijdens een speciaal hiervoor georganiseerd zen-weekend (zie ookNiets is routine). Eén van de deelnemers, Sjoerd-Paul Beenders, schreef tijdens dit weekend een aantal gedichten, waarvan we er een paar uitkozen.
Je bent al hier
De dauw op het beslagen dakraam
Adem uit – je bent al hier
Alles is er, niets verkeerd, je hoeft niets
te verschuiven, of te rangschikken, te ordenen
Het is goed zo
En dat is mooi, je struikelt haast over de zingeving – maar het is ook spijtig
In het vorige nummer van ZenLeven is al bericht over de eerste fase van de verduurzaming, uitgevoerd met de donaties van de jubileum-actie NP25+. In die eerste fase zijn 62 zonnepanelen geplaatst en bovendien de spouwmuren van het hoofdgebouw en het kantoorgebouw geïsoleerd.
In januari was het tijd voor de tweede fase; het isoleren van de rest van het kantoorgebouw. Dat was een enorme klus. Alle pannen gingen van het dak om dat van buitenaf te isoleren, al het glas is vervangen door HR++-glas. Verder is de zuidgevel volledig vernieuwd en is van de oostgevel het bovenste deel vervangen. Nu het kantoor toch leeg was, is daar ook na vijfentwintig jaar de vloer vernieuwd. De hele operatie duurde zo’n week of zes.
Vóór het begin was er in het hoofdgebouw een nood-kantoor ingericht. Pas toen ook het schilderwerk door bewoners en deelnemers aan de extra werkweken klaar was, is het kantoor weer terug verhuisd. Hieronder wat beelden.
Wendy aan het werk in het voorhuis van het hoofdgebouw
Start van het werk aan de oostkant
Alles in de steigers
Oostkant, werk aan het dak en aan de gevel
Dakplaten worden over het gebouw heen getild
Werk aan de zuidgevel
Klaas vraagt zich af of het wel goed komt
Het kantoor tijdens de werkzaamheden
Het kantoor tijdens de werkzaamheden
De steigers zijn weg, maar er wordt nog gewerkt
De nieuwe oostgevel
De nieuwe vloer in het kantoor
Het werk is gedaan, op de plinten na
Iedereen die heeft bijgedragen nogmaals heel hartelijk bedankt.
Ook in het hoofdgebouw moeten alle ramen en deuren op de begane grond nog vervangen worden door tochtvrije deuren en ramen met beter isolerend glas.
Het project NP25+ loopt nog steeds en alle verdere bijdragen zijn heel welkom, op
Jolinda Daishin van Hoogdalem schrijft over haiku’s en andere Japanse poëzie. Zij schrijft zelf regelmatig gedichten, waaronder ook haiku’s. De natuur en zen zijn daarbij een grote inspiratiebron. In het dagelijks leven is Daishin acupuncturist en massagetherapeut. Sinds een aantal jaar geeft ze de Body&Mind weekenden op de Noorderpoort en begeleidt ze mensen in het Zenleven Thuis traject.
Humor
Laat alle bloesems in lachen uitbarsten
Het Japanse woord haiku bestaat uit twee karakters, Hai (俳), dat licht of grappig betekent. En Ku (句), dat vers of gedicht betekent. Haiku is dus een grappig of in ieder geval licht gedicht. Dat zouden we in alle ernst van zen bijna vergeten. Maar lachen of glimlachen relativeert de ernst van het leven. En tegelijk wordt het wel serieus genomen. Ik moet altijd een beetje glimlachen om de volgende haiku van Bassho, de beroemde haikudichter uit de 17e eeuw:
(Uit: Laat alle bloesems in lachen uitbarsten, de mooiste haiku’s van Bassho vertaalt door Jos Vos, Atheneum 2023)
Het is een gedicht dat hij schreef op een van zijn reizen naar het Noorden waar hij strandde in het plaatsje Shitomae vanwege een storm. Hij sliep in de stal van een van de grensovergangbewakers. Het was er niet comfortabel, maar altijd beter dan buiten slapen. En achteraf bezien best geestig. Zeker omdat Shitomae letterlijk ‘voor het pissen betekent’. Japanners zullen de kwinkslag die Bassho hier maakt zeker begrepen hebben. De straal van het paard zal de eigen aandrang tot, verhoogd hebben.
Het doet me denken aan een gedicht van Tan Taigi (1709-1771). Een meer onbekende haiku dichter over wie onlangs een bundel haiku in het Engels verscheen: Haiku Master Taigi. Dit is een vertaling van Klaus-Diether Wirth.
In de zomer zit je in de zendo en dan komt het eraan, een mug. Je zit stil. Is het een mannetje of een vrouwtje? Gaat zij naar mijn buur of pikt ze mij eruit? Laat je je prikken of beweeg je je duim? Tot de volgende komt. Blijf dan nog maar eens in de ongedeelde geest!
Een meer wrange humor treffen we aan bij Issa, een andere beroemde Haiku dichter.
Eenden werden in Japan en China met name in de winter opgegeten. In de lente werden ze met rust gelaten vanwege het nageslacht en de eieren. Dus ze kunnen nu wel opgelucht kwaken dat ze de dans ontsprongen zijn, maar volgend jaar…..Niettemin kwaken ze er onwetend vrolijk op los!
Vaak is Issa wat luchtiger:
Maar ook hier voel je de ondertoon van het tijdelijke, dat wat je echt niet kunt vasthouden. Maar toch vereeuwigd in deze haiku.
Ervaringen in een go-sesshin, door Ingrid van Bouwdijk Bastiaanse
Dinsdag 21 november is het dan zo ver: op naar Wapserveen, waar ik tot zondag deelneem aan een Go-sesshin op de Noorder Poort. Ik heb er zin in, ben benieuwd hoe het zal zijn, zie uit naar rust, maar zie er ook tegenop om zo veel te moeten zitten (12 keer per dag) en zo vroeg op te moeten staan (5:50). Maar de omgeving is mooi: een weids landschap, waar dit keer prachtige donkere luchten met stukjes blauw en regenbogen te zien zijn. De eerste avond wordt er nog gepraat; maar vanaf de start in de zendo gaat de stilte in.
De zenmeester voor deze retraite is Jigen Roshi. Ik vind haar dharma talks heel inspirerend. Ze start elk praatje met: “Het Ware Zelf is helder en duidelijk.” Met zo’n zin begint er bij mij direct iets te resoneren. Elke dag bespreekt ze een gelofte/richtlijn, met sprekende persoonlijke voorbeelden en mooie zenverhaaltjes. Die richtlijnen zijn een equivalent van de tien geboden en ze behandelt de eerste drie.
Wie meer over haar wil weten kan dit artikel uit het tijdschrift ZenLeven lezen.
Een van de oefeningen die we van haar op krijgen is: ga straks naar buiten en zoek iets dat je aantrekkelijk vindt. Laat het beeld op je inwerken, kijk goed, soms verdwijnt je kleine zelf. Nou regent het dat het giet, dus kijk ik uit het raam waar ik het volgende zie:
Een bosje pluimen
Rukwind maakt het bruin en zilver
Een gekieteld kind
Estafette in de geoliede machine
Alles op de Noorder Poort is tot in de puntjes geregeld, strak getimed en heeft een vaste volgorde van het begin van de dag tot het einde. Je hoeft echt je wekker niet te zetten want klokslag 5.50 komt er iemand met een luide bel langs alle deuren. Als je te laat bent voor zazen mag je niet meer de zendo in. Waar ik met verbazing naar kijk is een soort estafette met de kleppers; de zenmeester en de twee meditatieleiders lopen tijdens de kinhin soms de zendo in en uit terwijl ze in een oogwenk de kleppers aan elkaar doorgeven, bijna zonder dat ze snelheid verliezen. Waarom ze in en uit lopen is me een raadsel; maar dat is zen wel vaker…
Ik gebruik voor mijn indruk van de Noorder Poort met opzet niet het woord ijzeren regime, maar het zachter klinkende geoliede machine. Naar mijn idee was de Noorder Poort een behoorlijk traditionele zen-orde, waar weliswaar de lat om een tik mee uit te delen ontbreekt, maar verder nauwelijks afwijkend van een originele Japanse versie. Later kom ik erachter, via één van de monniken, dat het niet te vergelijken is met zenkloosters in Japan, waar veel meer regels en rituelen zijn die ook veel strenger worden gehandhaafd.
Confronterend
Waar ik tegenaan loop is, dat ik vergeleken met de rest van de deelnemers erg verstrooid, dus niet mindful, ben. Ik vind het een drama om al alle regeltjes te onthouden, maar ben ook te afwezig om goed om me heen te kijken wat anderen doen. Ik baal ervan dat ik niet gewoon kan opletten.
Hierbij wat voorvallen.
Ik kom bijna te laat voor de thee: theedrinken gebeurt soms informeel en soms formeel met een theeceremonie, en voor de formele theeceremonie moet je wel op tijd in de zendo zijn. Ik dacht dat het dit keer om informele thee ging, dus kom ik bijna te laat. Ik schrik me het leplazarus als ik iedereen in de zendo zie zitten en schop mijn sloffen in een hoekje; niet netjes in het rek. Daarna snel ik als een haas de zendo in, maak een halfslachtige buiging en ren meer dan dat ik loop diagonaal naar mijn plek zonder mijn handen in gassho te hebben. Vier overtredingen binnen een minuut!
Voor het ontbijt en de lunch wordt een offer apart gezet door elke tafel. Twee maal stort ik me al bijna op de maaltijd voordat het offer ritueel gedaan is en word ik eraan herinnerd dat ik even moet wachten.
Ik heb sloffen geleend van de Noorder Poort. Op een gegeven moment ga ik er per ongeluk bijna met de sloffen van de shoji (iemand die helpt met onder andere theeschenken) vandoor. De stilte wordt dit keer doorbroken door de shoji die me betrapt: “Hé, die zijn van mij!”
Redderssyndroom
Ik doorbreek ook een keer de stilte, als mijn buurvrouw in de zendo te vroeg opstaat voor dokusan. Een monnik wijst haar erop dat ze even moet wachten op de bel. In mijn interpretatie zit mijn buurvrouw er beduusd bij, zich schamend misschien (maar, weet ik dit wel zeker?) Ze laat heel veel mensen voor gaan. Ik zeg heel zachtjes: “Jij mag hoor.” (Waar bemoei ik me mee.) Uiteindelijk gaat ze, tot mijn grote opluchting. (Houd je nou maar met jezelf bezig! O ja, eigenlijk moet ik niet zo katten op mezelf. Da’s ook weer zo’n patroon. Gewoon alleen maar kijken.)
Van dit incident heb ik veel geleerd: mijn redderssyndroom was weer duidelijk zichtbaar. Als kind dacht ik al: ik ga nog eens dood door medelijden. Ik moet altijd maar helpen, geef anderen nauwelijks de tijd om zichzelf te helpen. Heb in 2022 nog twee maal een groepje kinderen geholpen aan een voetbal waar ze niet bij konden: één maal in een boom met doornen. Daarna had ik er nog dagen last van. Ik spring er niet meteen bovenop (zover ben ik al wel), maar moet me echt inhouden als die kinderen er ook maar een beetje mismoedig uit gaan zien bij hun mislukte pogingen. Vervolgens zit ik uiteindelijk dus als toen 59-jarige boven in een boom mijn leven te wagen. Aan de andere kant heb ik niet zo veel oog voor mijn oude buren; in ieder geval minder dan ik zou willen, dus het valt ook wel mee met die redder.
Dubbel en dankbaar
Ingrid van Bouwdijk Bastiaanse
Op zaterdag ben ik opeens in de war en denk: is het niet pas vrijdag? Ik zweet even peentjes, maar het blijkt gelukkig toch zaterdag te zijn. Dat is zo’n beetje hoe ik erin sta: ik heb genoten van het zitten en soms was het heel lastig. Ik ben blij dat ik straks van de strakke dagindeling en het zitten verlost ben, maar hoop tegelijkertijd dat ik wel de rust een beetje kan vasthouden. Ik hoor aan het eind van de sesshin, als we weer mogen praten, dat mijn tafelgenote vindt dat het veel te snel ging; zij had juist langer willen blijven.
Het reciteren vind ik op een gegeven moment prettig worden. Ik weet niet precies wat het is: het ritme misschien, en ook dat we met zijn allen best een mooi geluid produceren. Ik verdween soms in de klank.
Ik ben in ieder geval zeker hersteld door de rust. Niet alleen door het zitten in zazen, maar ook door het feit dat je in een woonkamer kunt zitten en zomaar voor je uit mag staren, zonder dat iemand verwacht dat je ook maar iets zegt of oogcontact maakt. Ik hoef ook van mezelf even niks; ook geen nuttig boek lezen of zo.
Ik voel dankbaarheid jegens de mensen die de Noorder Poort runnen: van de chauffeur en de kok tot de monniken en de shoji. Zij zijn veel voor ons in de weer: ze regelen van alles, werken in de moestuin, zorgen voor de maaltijden en maken thee voor de theeceremonies. Ik voel die dankbaarheid ook jegens de zenmeester Jigen roshi; haar dharma talks blijven voor mij de kers op de taart. Verder ben ik dankbaar voor de hartelijkheid van Suigen roshi, die ook de vertaling verzorgde van de dharma talks en die in de ochtend meedeed aan de sesshin. En tot slot voel ik dankbaarheid jegens de deelnemers, simpelweg voor hun aanwezigheid in deze groep.
Verder is mijn meditatie verdiept. Ik zie mijn patronen, mijn ego en de angst om dat kleine zelf te verliezen duidelijker en ik snap en ervaar het belang van open aanwezig zijn wat beter; wat voor mijn idee linkt aan wat de roshi zei: “Het Ware Zelf is helder en duidelijk.” Dankzij zen ben ik minder in de piekermodus, en dat is door deze retraite alleen maar versterkt.
_0728.jpg){kind=link}