Alle boeken uitgeruimd, vallicht
in de kamer,  de roep van een voorbijganger
slaat wakken in de tijd
er is geen komen, er is geen gaan

zij draagt de tijd in zich als water
licht verft haar bedding
ik schuif haar kussen dichter naar de maan
tot ergens een mond ons achterlaat

hoe we knikkers begroeven in de achtertuin
voor later, een fles de zee ingooiden
wie wacht aan de andere kant
van het heden

struikelt, opent een raam, durft
zonder blinddoek, ziet
hoe zij de dood vertrouwt, overgaat
hoe even het water trilt
onder laag overvliegende ganzen.

Ik stap naar buiten
Een vogel met kwikkende staart
hapt venijnig om zich heen
nog eens en nog eens

Vogels vliegen op uit het hoge gras
de bomen in en verder
Vrede welt op

Velden van aubergine, geel en een vale zandkleur
Een uitgedroogde regenworm
heeft de andere oever niet bereikt

Drenkelingen in de Middellandse zee
Konden we de bodem maar zien
En hun namen eren

Bzzzzz zzz zzzzz
Hommels en bijen hebben de klaver gevonden
Als kind zogen we de bloemetjes uit
voor een vleugje honing
Te weinig om nu nog voor door mijn knieën te gaan

De kikkers zijn stil
De vogels des te minder
Ongegeneerd, niet bang voor wat de buren ervan vinden

Klik klik klik…

Tijd om naar binnen te gaan