Dichter bij Zen

door Auke Leistra

Onlangs is bij uitgeverij Elikser een dichtbundel verschenen van onze redacteur Auke Leistra: Ander woord voor moeder. We citeren de tekst op de webpagina voor de bundel:

Auke Leistra was de veertig al gepasseerd toen hij erachter kwam dat hij in zijn eerste anderhalve levensjaar lange tijd niet bij zijn moeder had gewoond, omdat ze toen ‘psychisch labiel’ was. Hij werd ondergebracht bij een verre tante, van wie hem nooit meer was verteld dan dat ze ‘hem had leren lopen’.

Het was een late openbaring die zijn verstoorde verhouding met het leven in het algemeen en zijn moeder in het bijzonder in een verhelderend licht zette. Bij dat vaak wat schrille licht schreef hij deze bundel.

De bundel bestaat uit drie afdelingen: Verwijdering, Variaties op een thema, en Toenadering. Uit elke afdeling tonen we een gedicht.

Bij nader inzien

Als kind kon ik ’s avonds in de schemering

geen raam voorbijlopen zonder een blik

in de verlichte huiskamer te werpen

en achter elk gezicht dat ik daar zag

een peilloos verdriet te vermoeden.

Veel later pas zou ik begrijpen

dat elk raam waar ik als kind

een blik in had geworpen

een spiegel was geweest.

Eeuwige sneeuw

De scherven liggen rond zijn voeten

als de glitter rond de poten

van het hert in zo’n glazen bol

die je in souvenirwinkels kunt kopen.

Schudden voor gebruik.

Op mocassins van hertenleder

gaat hij geruisloos door het leven,

altijd beducht voor de sneeuwstorm

die bij het geringste op kan steken.

Herkenning

Mijn moeder weet nog hoe ik heet,

maar het zal niet lang meer duren

of wij zijn vreemden voor elkaar.

Dan is de kring gesloten

en zal alles weer vertrouwd zijn

in zijn hartverscheurendheid.