Maria Fröhlich

Woonde op de Noorder Poort van 2002 tot 2011.

Huidig beroep: Shiatsu masseuse, klankkunstenares en eigenaresse van Golden Touch Home, praktijk voor gezondheids- en persoonlijkheidsontwikkeling.

Wat heb je in je huidige leven aan je zentraining gehad?

Toen ik in januari 2011 terugkeerde naar Duitsland, ben ik gelijk naar Fulda, een stad in het midden van Duitsland, verhuisd. Ik heb ook meteen mijn gezondheidspraktijk ‘Golden Touch Home (Door de gouden aanraking je in jezelf thuis voelen) opgebouwd.

Dat was natuurlijk door mijn leeftijd, vierenvijftig jaar, een waagstuk. Ik had echt helemaal geen idee hoe ik dat moest aanpakken. Aan welke juridische voorwaarden ik moest voldoen, hoe je reclame moest maken en hoe je je boekhouding moest bijhouden. En ook hoe ik in een onbekende stad enige bekendheid kon krijgen.

Het was een zeer inspannende tijd met veel tegenslagen, zoeken, hopen en vinden. Maar mijn basisgevoel was een grote innerlijke zekerheid en overtuiging dat ik het juiste aan het doen was.

Ik heb bij moeilijkheden altijd gedacht: ik laat me niet door al die problemen op de kop zitten en ik doorsta deze tijd en ga op de door mij ingeslagen weg voort.

Ook nu, nu de vraag niet meer zo vaak opkomt, of  ik de juiste weg ben ingeslagen, is dat basisgevoel nog wel altijd aanwezig. Bij moeilijkheden kan ik altijd tot de meditatie terugkeren. Dat is de sterke invloed van mijn zenbeoefening op mijn huidige leven. Tegelijkertijd is er in mij een grote dankbaarheid, dat ik die melodie van mijn leven, die in mijn Dharma-naam “Bliss of Giving” resoneert, in alle ontmoetingen en activiteiten kan laten horen.

Wat was het leukste en wat het slechtste moment in je zentraining?

Dat vind ik een moeilijke vraag, omdat ik als ik terugdenk me helemaal geen enkele situatie herinner die deze twee tegenpolen kenmerkt.

Natuurlijk waren er veel moeilijke en veel gelukkige momenten. Het vertwijfelde zoeken bij het zitten met een koan, de niet altijd gemakkelijke omgang met de andere bewoners, de verantwoording die ik had als ‘general housekeeper’.

Aan de andere kant waren er ook vredevolle en betekenisvolle ontmoetingen met de bewoners en de vertrouwdheid met de gasten. En er was ook de bijzondere sfeer die zo natuurlijk aanwezig is bij zenbeoefenaren, onder de leiding van Jiun roshi. De rustgevende arbeid in de tuin en het wandelen in de natuur en in mijzelf.  Mijn belangrijkste herinnering is, dat ik, toen ik de Noorder Poort voor het eerst zag, meteen wist: dit is de plek waar ik zijn wil. En tijdens de vele jaren dat ik daar leefde, was mijn basisgevoel: dit is de plek waar ik nu hoor en waar ik me gelukkig voel, wat er ook gebeurt.

Waarom ben je weggegaan ?

De beslissing om mijn zentraining op de Noorder Poort te beëindigen is in de loop van de tijd ontstaan. Ik heb me op de Noorder Poort met al mijn kracht ingezet waar het ging om mijn beoefening van zen en ook als general housekeeper, wat ik lang ben geweest. Na meer dan acht jaar rijpte toen de wens om weer naar Duitsland terug te keren, om, zoals dat in de plaatjes van de os wordt verbeeld, terug naar de markt te gaan.

Ik was nieuwsgierig hoe ik mijn bevindingen, of beter mijn innerlijke veranderingen, in de “wereld” zou gaan leven.

En ook ontwikkelde zich steeds sterker de wens in mij om te werken met de gaven die uit mijn wezen voortkomen. Shiatsu-massage en klankconcerten en zenmeditatie in mijn werk te verenigen.

Interessant is dat ik mijn besluit na een bezoek aan mijn zieke ouders op 16 oktober 2010 met Jiun roshi heb besproken. Tijdens dat gesprek werd mij meegedeeld dat het met mijn moeder steeds slechter ging. En zij is ook inderdaad op die dag gestorven.

Die dag was voor mij dus een betekenisvol keerpunt. Het afscheid als dochter van mijn moeder. En de inleiding van het afsluiten van mijn zentraining en het begin van een nieuw begin. Ook al heb ik de Noorder Poort pas begin januari 2011 verlaten. Vergaan en ontstaan in hetzelfde moment. Dat klinkt toch heel ‘zennig’, of niet?