Dit tijdschrift verschijnt terwijl de Corona-maatregelen voorzichtig versoepeld worden. Veel stukjes zijn geschreven vóór 15 maart, in wat nu een andere wereld lijkt, een wereld van lang geleden. We hadden natuurlijk een corona-nummer kunnen maken, maar het koor van corona-stemmen (politieke, economische, culturele, boeddhistische, hoopvolle, pessimistische...) is al zo overweldigend dat we als redactie geen behoefte voelden onze stem er ook nog aan toe te voegen. De bijdrage van Jiun roshi komt wel voort uit de crisis, en dat geldt ook voor de haiku-rubriek van Hans Reddingius.
Mogen alle wezens vrij zijn van lijden.
Dat wat zich over mij ontfermt is veel groter dan ik kan bevatten.
Het is juist het ‘weg-willen-hebben’, de afkeer, die de hindernis tot hindernis maakt:
Meditatie gaat voorbij aan het zitten en kinhin. Het gaat om hoe je in de keuken staat, hoe je achter de computer zit.
In september beginnen nieuwe Thuistrajecten. Twee deelnemers vertellen over hun ervaringen.
Eén zijn met iedereen, me laten dragen door de energie die ontstaat...
Als je helemaal in het lopen verdwijnt, is er geen loper meer. Er is alleen nog lopen.
Je trok de zon uit het waaiende gras, de dood werd theater...
Maurits Hogo Dienske begeleidt al twintig jaar de zengroepen in Utrecht.
De Vrienden hebben €13.000 opgehaald voor nieuwe bedden: reden voor een feestelijke lunch
